Het was een historische week in het Vlaams Parlement.Voor het eerst in jaren viel het woord “besparen” in het halfrond. Met de sombere vooruitzichten van de Hoge Raad voor Financiën staat het nu vast dat ook gemeenschappen en gewesten het in de volgende jaren zullen moeten doen met minder middelen.
80% van de inkomsten in de Vlaamse begroting komen uit dotaties van de federale overheid. Amper 20% komt uit eigen fiscale ontvangsten. Een budgettaire staatshervorming zou die verhoudingen moeten omkeren. “De tering naar de nering zetten” betekent dat de deelstaten voortaan zelf voor hun verantwoordelijkheid worden gesteld voor hun budgettaire middelen.
Wallonië en Brussel hebben zich steeds verzet tegen die financiële verantwoordelijkheid maar de oplopende tekorten op de federale begroting maken een herziening van de financieringsmechanismen met de deelstaten onontkoombaar. Fiscale verantwoordelijkheid wil niet zeggen dat Vlaanderen automatisch meer middelen zal hebben. De afgelopen jaren heeft Vlaanderen haar schulden kunnen afbouwen dank zij overschotten op haar begroting maar die waren te danken aan een jaarlijkse reële toename van de middelen uit dotaties met 2 à 3 pct. Deze periode is voorbij. In de jaren 2004-2009 konden we beschikken over een vrije beleidsruimte van 2,5 miljard euro. Die gouden jaren komen niet meer terug. Loze beloftes in deze verkiezingstijd zijn volksbedrog. Ook fiscale autonomie is geen wondermiddel dat Vlaanderen zal toelaten te ontsnappen aan soberheidsbegrotingen. Er zullen opnieuw keuzes moeten gemaakt worden.
Een jobkorting toestaan van 700 miljoen euro, gratis bussen met de Lijn en op 5 jaar tijd het welzijnsbudget doen stijgen met 30% is niet meer mogelijk.
Toen ik vorige week hierover Minister Van Mechelen ondervroeg zei ik dat de Commissie begroting in het Vlaams Parlement in de volgende legislatuur opnieuw kan zorgen voor stevige debatten. Ik heb die nog meegemaakt ten tijde van Gaston Geens met Willockx, Debatselier en Schiltz in de oppositie in de Vlaamse Raad. Ik dacht eraan zaterdagmorgen toen ik was op het afscheid van Eric Stroobants, secretaris generaal van de Vlaamse Gemeenschap en kabinetchef van Gaston Geens in de jaren tachtig. Geens was een groot voorstander van budgettaire orthodoxie en pleitte in die jaren al voor fiscale autonomie.
Kris Peeters heeft de kans in de voetsporen te treden van de eerste premier van Vlaanderen. Ook Geens’ actie Flanders Technology blijft actueler dan ooit.
Eric Stroobants vertelde over die bewogen jaren waar we zijn uitgekomen met visie en daadkracht. Kiest de Vlaming op 7 juni voor partijen en politici die deze uitdagingen aankunnen? Het zal bepalend zijn voor de toekomstkansen van de jonge generaties.
Daarom heb ik als verkiezingsmotto gekozen voor : DOORZETTEN ook in moeilijke tijden.

Ik zou al een maand verder willen zijn. Voor mij mag de echte campagne al beginnen. Ik hou niet van die “eindelegislatuur”-sfeer in het Vlaams Parlement. De helft van de parlementsleden weet dat ze niet meer terugkomen en zijn er mentaal niet meer bij. De (mogelijke) blijvers zijn met hun hoofd bij het zoeken naar de juiste foto en slogan en de organisatie van hun campagne. Intussen maken de ministers hun schuiven leeg en bestoken het Parlement met ontwerpen van decreet alsof 7 juni het einde van de wereld is. Van parlementsleden verwachten de ministers discipline maar intussen pogen ze zich te profileren met standpunten die passen in het verkiezingsgespin van de partijhoofdkwartieren. Deze cinema is zo doorzichtig dat ik er mij vanop mijn bank in het parlement niet kan over opwinden.
Zelf stel ik deze week mijn laatste vragen in het VP over thema’s waarvoor ik woordvoerder ben van mijn fractie. Welke gevolgen heeft de economische recessie op de Vlaamse begroting? (het tekort wordt geraamd op 1,2 miljard euro). Wat zijn de implicaties van het eindrapport van het Vlaams Strategisch Gebied rond Brussel op de Groene Gordel en het Vlaams karakter van de Rand?
In de campagne zal het werk van de “nijvere” parlementsleden weer verloren gaan in het debat tussen de kopstukken. Dit weekend was er de match tussen Verhofstadt en Leterme voor de meeste mediabelangstelling. Wat hebben beide heren over het Vlaams beleid en het Vlaams Parlement gezegd?
Ik las ook dat de Vlaamse ministers zich weer hebben verzoend en dat Van Mechelen en Vandenbroucke elk hebben gescoord voor hun achterban. Iedereen blij op de persconferentie want om de camera’s is het te doen. Daarom stop die cinema en laat de campane echt beginnen.
En wie dezer dagen “onder de mensen” komt weet dat geloofwaardigheid weer de inzet wordt. Al dat “doorzichtig” gespin zal op 7 juni ongetwijfeld worden doorprikt. Onderschat de kiezer niet. Wat de jongste 2 jaar in de politiek is gebeurd hebben velen -meer als men denkt- gevolgd en zullen er hun conclusies uit trekken. Campagnes zullen hier niet veel aan veranderen.

Crisis of geen crisis: het werd een mooi lenteweekend in Zaventem.
Vrijdagnamiddag vierden we de kwieke 100-jarige Maria Dierickx uit Sint-Stevens-Woluwe. Nadien deed ik als schepen de trouw van Ilse en Stijn in een uitbundige sfeer midden familie en vrienden. Ik begon mijn speech :“jullie trouwen op deze eerste mooie lentedag en zoals een Chinees spreekwoord zegt : een huwelijk moet een goed begin hebben opdat …”
Zaterdag was het om 10.11 uur de opening van de Carnaval in Zaventem. Burgemeester Vermeiren stichtte 34 jaar terug de Zaventemse carnaval en zette na al die jaren nog eens de “zotskap” op van zijn Varkenskoppen. Ambiance verzekerd. In de namiddag zag het centrum van Zaventem zwart van het volk voor de jaarlijkse stoet. Meer volk dan andere jaren. Hoe meer crisis, hoe uitgelatener de mensen: de jenever vloeide rijkelijk en op een pint kwam het niet aan in dat bruisende Zaventem. Dat was lang geleden.
‘s Avonds was het concert van het Jeugdmuziekatelier van Sterrebeek. Het concert had plaats in het nieuw gemeenschapscentrum De Maalderij en de leerlingen van het JMA deden het schitterend. Voor ons was de vedette uiteraard onze Heidi. Ze trad viermaal op. Ze zong samen met Jonas het duet A Whole New World uit de film Alladin en zong samen met de hele zangklas het liedje Somewhere van West Side Story. Daarnaast speelde ze samen met Laura een quatremains op de piano uit de film Pocahontas. En tot slot begeleidde ze op de piano Dorien die dwarsfluit speelde. Een Van Rompuy op het podium niet voor de politiek maar voor de muziek: aan het applaus te meten kon het publiek het zeker smaken. Heidi als de nieuwe Ann Van den Broeck!
Deze morgen ging ik naar de zendingsviering in de kerk van Woluwe om Jos Vangrunderbeek uit te wuiven die vandaag te voet vertrekt voor een Pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Hij hoopt tegen eind juni terug te zijn van zijn tocht van 2.400 km. Ik gaf hem ter bezinning het jongste boek van Herman mee “Op zoek naar wijsheid”.
Daarna was ik op het concert van de Fanfare De Eendracht in Nossegem met als thema “The Red Star Line” met een gastoptreden van “The Voice” Joe Schollen. Dirigent - kapitein Peter Miseur deed het weer schitterend en bracht het enthousiast publiek veilig over de Oceaan naar de Nieuwe Wereld.
Deze middag was ik op het Eetfestijn van CD&V Rode met Eerste minister Herman Van Rompuy mede als gastheer. Ik werd bediend door Veerle Wauters, zuster van Koen Wauters en door Peter Van Rompuy, zoon van Herman. Het zit meer dan ooit in de familie!
Over de politieke actualiteit werd weinig gesproken. Iemand zei me in Rode dat hij deze morgen De Zevende Dag had gezien en dat zowel leden van de parlementaire onderzoekscommissie als rechter Delvoie daar opnieuw verklaringen hadden afgelegd en dit vlak voor het begin van de discussie over het eindverslag van de Fortiscommissie. Wie neemt dit spektakel nog ernstig? Politici die rechtertje spelen en rechters die aan politiek doen. “STOP IT” zou ik zeggen maar ik maak mij geen illusies. De destabilisatie van de instellingen in dit land zal verdergaan en de Fortiscommissie zal de chaos alleen vergroten.
Van zwaarmoedigheid wil ik dit weekend evenwel niet weten. Straks ga ik nog naar het Breughelfestijn van CD&V Machelen-Diegem voor een boterham met kop of ballekes in tomatensaus. Vanavond kies ik met Viviane en Heidi de campagnefoto. En ik trek mij op aan de woorden van Jos, de pelgrim naar Compostella, die deze morgen in zijn bezinningstekst zei:
Ons leven is een lange wandeling
soms met blaren
soms met een lied op de lippen
soms in regen en storm
soms met een rustplaats in de zon
maar hoplelijk altijd een wandeling vol verwondering
en verwondering ligt in de kleine dingen.
Verwondering is het kleine in je leven een grote waarde geven.

Dat was de les van dit mooie lente weekend waar Maria, Inge en Stijn, Jos, Heidi, Jonas en Silke, Dorien en Laura mij zullen bijblijven en al de rest wat deze zondag in de Wetstraat gebeurt zal verdwijnen in de tuin der ijdelheden. Tommelein, Landuyt, Annemans en Dedecker op zoek naar De Waarheid. Ronduit lachwekkend voor wie deze heren kent en bezig ziet.
Maar vandaag is de lente begonnen. Laten we daarom niet treurig zijn.

Na al wat er sinds juni 2007 is gebeurd verrast het mij niet dat CD&V in de jongste opiniepeiling een score haalt van 20,5%. Het mislukken van de communautaire onderhandelingen (geen splitsing BHV, geen staatshervorming), de financiële crisis, de economische recessie, het einde van het kartel met N-VA, het ontslag van Leterme: al deze crisissen waren schokgolven die niet zonder gevolg konden blijven voor de electorale slagkracht van de partij.
Toch is het mijn aanvoelen dat 20% de bodemkoers is van CD&V. Met Herman Van Rompuy en Kris Peeters hebben we twee troeven die in staat zijn in de komende maanden meer vertrouwen te wekken in de partij CD&V en ons te doen doorgroeien naar 22 à 23% hetgeen ons opnieuw met 30 zetels in het VP kan brengen na 7 juni. In 1999 behaalde CD&V voor het VP 29 zetels met 22,5%; in 2004 haalde het kartel 26% met 29 zetels voor CD&V en 6 zetels voor N-VA. Ons objectief moet 30 zetels (22-23%) zijn waardoor we een kans maken weer de sterkste partij te zijn in het VP (thans het VB met 29 zetels).
De huidige Vlaamse parlementsleden zullen weer een bijrol worden toebedeeld in de kiesstrijd. Kamerleden en senatoren verdringen zich opnieuw op de Vlaamse kieslijsten in de hoop kans te maken op een ministerpost in de Vlaamse Regering of om hun electorale slagkracht te bewijzen. De media zullen het dan weer hebben over de “bleekgezichten” van het Vlaams Parlement. Nochtans is de inzet van vele Vlaamse parlementsleden groot maar in de partijen en media bestaat hiervoor weinig respect en waardering.
De gemiddelde carriére van een Vlaams Parlementslid duurt net geen 9 jaar. Na 7 juni zal ik na Jaak Gabriëls (deze week gevierd voor zijn 30 jaar) het Vlaams parlementslid zijn met de langste parlementaire loopbaan (27 jaar).De jongste poll van VRT/DS wijst uit dat in periodes van crisis het jeunisme heeft afgedaan en ervaring terug wordt gewaardeerd.Tindemans zei onlangs dat politicus geen beroep is maar een roeping. Een life-time achievement die langer duurt dan 9 jaar. Waarom trekken de partijen hieruit nog steeds geen lessen?
Zelf zal ik mij niet overleven. Het wordt mijn tiende en laatste parlementaire kampagne maar de goesting blijft. Ik deed mijn werk als backbencher in het VP en met Be Free heeft iedereen kunnen nagaan wat ik denk van de politieke gebeurtenissen. Ik ben geen boegbeeld meer van de partij maar vanop de derde plaats zal ik pogen te bewijzen dat ik electoraal en politiek nog steeds mijn plaats verdien in het halfrond en dit keer als nestor midden die hopelijk 30 andere en jongere CD&V- verkozenen.
Voor mijn 25 jaar parlementair mandaat wilde ik geen officiële viering, maar voor 30 jaar wil ik gerust een feestje bouwen! Maar eerst van die bodemkoers weggeraken…En daar reken ik op Herman die tegen juni in de polls op één zal staan. Daar twijfelt niemand meer aan als ik de reacties hoor onder het weekend.

Morgenavond ga ik met Viviane en Heidi naar de finale van STERACTEUR STERARTIEST. Deze wordt live uitgezonden op VRT één. Heidi vraagt mij de lezers van Be Free op te roepen om tijdens de uitzending van de finale te stemmen voor Ann Van den Broeck door een SMS te versturen op nummer 3470 met de vermelding Ann. Heidi is een grote fan van Ann die reeds bekendheid verwierf in musicals als Beauty and the Beast, The Last Five Years en binnenkort Elisabeth. Groot favoriet voor de finale is Mattias Sercu maar Heidi hoopt dat de supporters van Ann het verschil zullen maken!