Exit Be Free
Vandaag stop ik met mijn dagboek “Be Free”. Ik begon ermee op 16 februari 2005 en noemde het dagboek naar de broederlijke raad van Herman: “Nu je geen minister of fractieleider meer bent, maak gebruik van je freedom of speech. Herwin de energie en de strijdbaarheid van het begin van je loopbaan en koppel die aan de wijsheid van de laatste jaren. Be Free and fare thou well” (22 juli 2004).
In Be Free heb ik deze uitdaging opgenomen en vrijuit mijn mening gezegd over het politieke gebeuren. In februari 2005 begonnen we dit dagboek met 2000 bezoekers per maand. In 2006 sloot Be Free af met 60.000 bezoekers per jaar en dit steeg verder naar 90.000 bezoekers in 2008 en 48.000 in de eerste 7 maanden van dit jaar.
Ik dank hierbij de trouwe bezoekers van dit dagboek. Ook de media citeerden geregeld Be Free waardoor het een stem kreeg in het politieke gebeuren in Vlaanderen. Gecombineerd met mijn inzet in het Vlaams Parlement heb ik geprobeerd te bewijzen dat ook een backbencher zijn plaats heeft in de politiek. Met Be Free heb ik niet alleen vrienden gemaakt. Zeker niet in de eigen partij waar kritische beschouwingen niet erg worden geapprecieerd sinds de oppositiebanken zijn verlaten.
Het deed me veel plezier dat bij de beoordeling van de parlementaire prestaties de fractieleiders mij in Villa Politica uitriepen bij de top drie van de Vlaamse parlementsleden. Ook De Standaard en De Morgen gaven mij een rapport met onderscheiding voor mijn parlementaire activiteiten. De nieuwe voorzitter van het Vlaams Parlement, Jan Peumans, zei in De Standaard van 25 april 2009: “Eric Van Rompuy is een parlementair naar mijn hart. Een ouderwets type politicus, die blijft met schwung de juiste vragen stellen.” Het respect voor Peumans is wederzijds.
Mijn politieke droom was mijn parlementaire loopbaan te kunnen beëindigen als voorzitter van het Vlaams Parlement. Tijdens ons bezoek deze zomer aan het Amerikaans Congres in Washington gingen we langs het bureau van Nancy Pelosi die, toen ze - na 22 jaar congreslid - werd verkozen tot Speaker of the House, zei dat dit de mooiste functie was in de politiek na die van President van de Verenigde Staten. Zou dat in Vlaanderen ook niet het geval zijn?
Voorzitter Marianne Thyssen had mij beloofd dat, als de functie van parlementsvoorzitter naar de CD&V ging, zij mij hierin zou steunen. In het Europees Parlement wordt deze functie steeds verdeeld tussen de twee grootste fracties die elk de helft van de legislatuur mogen voorzitten. In Vlaanderen is het voorzitterschap van het Vlaams Parlement steeds een restpost in de regeringsonderhandelingen. Voor CD&V was het geen prioriteit en de functie ging uiteindelijk naar de N-VA. Sinds het ontstaan van de Vlaamse Raad in 1981 heeft nooit een christendemocraat het Vlaams Parlement voorgezeten. Dit zal nu zo blijven, minstens tot 2014. Ik blijf hierover ontgoocheld en nog meer dan in 2004 kreeg ik hierover enorm veel reacties. Ik dank al diegenen die mij die politieke droom hadden gegund.
Maar “life goes on” en ik zal mij op mijn manier blijven inzetten voor het mandaat dat ik van mijn 25000 kiezers in Vlaams Brabant heb gekregen.
In het najaar zal ik starten met een dagboek “My Last Five Years” waarin ik van plan ben opnieuw mijn visie op het politieke gebeuren weer te geven. Op het podium zal ik niet meer staan maar naamloos meefietsen in het politieke peloton of meezingen in het koor “Kris is perfect” zullen niet aan mij besteed zijn. In het Vlaams Parlement word ik opnieuw lid van de commissies Financiën en Economie en ik zal blijven ijveren voor de splitsing van BHV en meer Vlaamse autonomie. De politieke actualiteit zal in de volgende jaren stormachtig zijn want de economische en budgettaire problemen (ook in Vlaanderen) zijn torenhoog en de institutionele crisis blijft dit land blokkeren. Hierbij zal ik ook Herman steunen in de moeilijkste opdracht van zijn politieke leven en ik zal me blijven spiegelen aan de woorden die hij mij schreef in 2004: “Ga naar plaatsen waar je je thuis voelt en vermijd die waar je een vreemde bent. Interesseer je niet aan je vijanden maar koester je vrienden. Ga in een boog om de middelmatigheid, de hypocrisie en het opportunisme heen.”
My Last Five Years worden nog boeiende jaren. En ik zal trouw blijven aan mijn verkiezingsslogan: “Doorzetten ook in moeilijke tijden”.
Ingevoegd door Eric op dinsdag 18 augustus 2009 om 12:20