Gisteren dacht Bert Anciaux er met wat mooipraterij vanaf te komen maar het Vlaams parlement heeft genoeg van deze man die we tot onze ergernis nog steeds “mijnheer de minister” moeten noemen. Na het debat over de dreigende sluiting van Opel Antwerpen en het verlies van duizenden jobs ging het weer over het ego van iemand die zich voordoet als het “geweten” van de samenleving maar enkel bezig is met zichzelf en met provocatieve uitspraken op zoek naar mediahype. Ik zei vanop mijn bank dat “we als parlementsleden zijn morele lesjes beu zijn”.“U bent niet moreel superieur aan de anderen”. ” Ik aanvaard niet langer dat u spreekt namens de meerderheid over deze delicate materies”.
Vandaag lees ik dat ook de federale Regering zich terecht distantieert van zijn uitspraken. Alleen Caroline Gennez zegt nog: “we blijven achter Bert staan”. In deze moeilijke tijden die we meemaken op maatschappelijk vlak met de dramatische dood van kinderen en het jobverlies van duizenden in Vlaanderen is het in feite tijdverlies om zich bezig te houden met één van de zieligste politici die Vlaanderen ooit heeft gekend. Deze man is al 10 jaar lang “onze” Minister van Cultuur even lang als André Malraux Frans minister van Cultuur was onder President Ch. De Gaulle. Arm Vlaanderen.
Bert nadert wel zijn einde. Mijn pronostiek: hij haalt juni niet als minister. Elke dag dat hij nog langer minister blijft zal SP.A het electoraal cash betalen. Rendez vous in het Vlaams Parlement tot zijn volgende blunder. Dan zal Caroline wel zelf de stekker uittrekken vooraleer de kiezer het doet in haar plaats.

Tussenkomst van ERIC VAN ROMPUY in het actualiteitsdebat over een tekort op de Vlaamse begroting 2009

De heer Eric Van Rompuy:
Mevrouw de voorzitter, ik zal die heren daar achteraan straks ook even van repliek dienen. Inderdaad, Lijst Dedecker acht zich na 7 juni ‘incontournable’ om het land mee te besturen. Minister Verstrepen, minister De Craemer: ze wanen zich al geschikt als minister op basis van opiniepeilingen. Zij pleiten enerzijds voor besparingen en slaan anderzijds een gat in de Vlaamse begroting en de begroting van de gemeenten en provincies van 2 miljard euro, op een ogenblik dat we ons bevinden in een financiële en economische crisis.

2008 was een echt boerenjaar. Ik heb al gezegd dat dit wellicht niet voor herhaling vatbaar is. We hebben in de begroting 2008 enorm veel dingen kunnen doen waarvoor we de volgende jaren de middelen niet meer zullen hebben. We hebben 2008 afgesloten met een overschot van 241 miljoen euro. Ondertussen hebben we voor 600 miljoen euro schulden van de gemeenten overgenomen. Ook heeft de Vlaamse Regering tijdens de financiële crisis voor meer dan 1 miljard euro geparticipeerd in de aandelenstructuur van banken als Fortis en Dexia, en ook van Ethias. We zijn er ook in geslaagd om voor 685 miljoen euro aan uitgaven van 2009 te verschuiven naar 2008. Gelukkig hebben we dat gedaan: zo hebben we de begroting van 2009 ontlast.
We zijn er eveneens in gelukt om een nulschuld te realiseren. De oppositie heeft daartegen gefulmineerd. Ik herinner me nog de uiteenzetting van de heer Dewinter tijdens het begrotingsdebat. Hij zei dat de nulschuld niet de optie van het Vlaams Belang was, en dat een regering ook schulden moet maken. Welnu, de Vlaamse Regering heeft die nulschuld bewerkstelligd, en gelukkig is dat gebeurd. Als we nu nog in de begroting in middelen zouden moeten voorzien om de rente te betalen van vorige schulden, dan zouden we er nog veel slechter voor staan. We hebben een Toekomstfonds gecreëerd. We hebben een conjunctuurprovisie en een indexprovisie aangelegd. Daar werd wat lacherig over gedaan. Ons werd gevraagd waarom we dat geld niet uitgaven. Ik herinner me nog wat tijdens de vorige begrotingsdebatten in de commissie is gezegd. Er werd gesteld dat we dat geld hadden moeten uitgeven, dat we schulden hadden moeten maken, dat we niet in die provisies hoefden te voorzien. Gelukkig hebben we daarin voorzien. Mijnheer De Craemer, ik heb u daarnet niet onderbroken. Sta me toe de stelling van mijn fractie te ontwikkelen.
Dat de economische crisis ook gevolgen heeft voor de Vlaamse begroting is evident. We zien dat begrotingstekorten momenteel in de hele wereld een realiteit zijn. Er is een tekort van 10 percent van het BNP in de Verenigde Staten en in Europa hebben zeven landen een tekort van meer dan 3 percent. Ook de federale Belgische overheid zal in 2009 wellicht een tekort hebben van 10 miljard euro of 3 percent van het bruto nationaal product. We mogen de zaken ook eens positief bekijken. We hebben ons in Vlaanderen voorbereid op de toekomst, en gelukkig maar. Bovendien, mijnheer Van Hauthem, kent Vlaanderen door de Financieringswet bij een groeidaling van 1 percent 174 miljoen euro minder inkomsten, terwijl de federale begroting 1,7 miljard minder inkomsten heeft. Dat is tienmaal minder dan wat er federaal gebeurt. Dat de economische groei veel kleiner is, heeft natuurlijk gevolgen voor de Vlaamse begroting. Een groeidaling van 1 percent komt neer op 174 miljoen euro. De begroting ging uit van een economische groei van 1,2 percent. Nu gewaagt de SERV van een afname van de groei met 0,3 percent. Volgens de Europese Commissie zou het echter -1,9 percent kunnen zijn. Dat heeft natuurlijk automatisch gevolgen voor de begroting. Dat weten we. Die berekening kan worden gemaakt. De SERV heeft die ook gemaakt.
Dat de gewestbelastingen 240 miljoen euro minder opbrengen, is ook het gevolg van die economische crisis. De vraag is: zijn er voldoende buffers ingebouwd in de begroting om dat soort tegenvallende inkomsten op te vangen? Het antwoord is: ja, die zijn er. We hebben provisies genomen. Er is ook altijd een onderbenuttiging van kredieten. Vorig jaar hadden we voor 950 miljoen euro onbenutte kredieten. We hebben daarvan op het einde van vorig jaar - gelukkig - gebruik gemaakt om voor 650 miljoen euro facturen te betalen om de begroting van 2009 te ontlasten.

Op bladzijde 65 van het SERV-rapport staat: “De ervaring met de uitvoering van de begroting in de afgelopen jaren leert echter dat expliciete besparingsoperaties misschien wel niet nodig zijn omdat onvermijdelijk in de begroting kredieten worden ingeschreven die in de praktijk onbenut zullen blijven. Dat was het geval in 2007 en (...) door vooruitbetalingen het overschot in 2008 binnen de perken te houden komt in de praktijk ook overeen met een substantiële onderaanwending in 2008.” Dat is een heel technische uitleg, maar de politiek van deze Vlaamse Regering zal toelaten om de tegenvallende conjunctuur en de daling van de inkomsten op te vangen. Het relanceplan is belangrijk maar andere zaken, zoals de belastingverlaging en de isolatie- en renovatiepremie, zaten al in de begroting verwerkt. Volgens de SERV wordt het relanceplan becijferd op 842 miljoen euro. Dat moet dienen voor kredietverlening aan de bedrijven, een actief arbeidsmarktbeleid en de versterking van de publieke en private investeringen. De gevolgen op het vorderingssaldo zijn beperkt tot 178 miljoen euro dankzij de ESR-normen. Dat is opvangbaar.

Het is natuurlijk een tegenslag, dat is evident, geen enkele begroting ontsnapt eraan. De politieke vraag is: hebben we een voldoende voorzichtig beleid gevoerd om dat op te vangen in 2009? Het antwoord is: ja! In de reguliere begroting, los van het relanceplan heeft de Vlaamse Regering voor 3,1 miljard euro investeringen gepland. De minister-president heeft dat vorige week in de commissie voor Begroting en Financiën nog verklaard. We hebben op vier jaar tijd de investeringskredieten met 50 percent doen stijgen.

We staan voor moeilijke jaren. De budgettaire orthodoxie komt natuurlijk onder druk. Maar Vlaanderen heeft de wapens om het begrotingsevenwicht te behouden, en gisteren werd nog bevestigd dat de regering dat ambieert met VIA. In dat plan blijft de budgettaire orthodoxie de maatstaf. De komende jaren worden een periode van matiging, maar dat wisten we al. De meerjarenbegroting voorzag al in 1,5 miljard euro beleidsruimte in bepaalde groeihypotheses in de volgende legislatuur. Dat is ongeveer de helft van deze legislatuur. Die economische crisis heeft gevolgen op de begroting. Voor de oppositie is het gemakkelijk om daarop te schieten.

Hebben wij ons voldoende voorbereid? Ik denk dat de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement voldoende gewapend zijn om in de volgende jaren de crisis te verwerken zonder het investeringspeil in gevaar te brengen. De aangegane engagementen in sectoren als onderwijs en milieu blijven gegarandeerd. We staan niet voor een grote besparingsoperatie. In de beleidsruimte die vrijkomt, moeten we klaardere keuzes maken. Niet alles zal mogelijk zijn, dat hebben we in het verleden al gezegd.

We zitten hier met een oppositie waarbij aan de ene kant de heer De Craemer de budgettaire orthodoxie komt bepleiten en ondertussen een gat van 2 miljard euro slaat via de afschaffing van de onroerende voorheffing, gedecreteerd door de heer Dedecker op de nieuwjaarsreceptie van Lijst Dedecker, en aan de andere kant komt de heer Stassen in volle financiële crisis pleiten voor een vermogensbelasting! Dat is het alternatief van de oppositie, dat noem ik werkelijk wanbeleid en onbestuurbaarheid. (Rumoer)

Mijnheer Stassen, de jaren 2004, 2005, 2006 en 2007 waren jaren met een sterke economische groei, waardoor de Vlaamse begroting heel wat middelen heeft kunnen creëren, niet alleen in de samengevoegde en de gedeelde belastingen, maar ook door de gewestbelastingen o.m. registratierechten.
Maar nu staan we voor een periode van negatieve economische groei, mijnheer Stassen. Dat zal in de begroting kunnen worden opgevangen. U hebt altijd tegen economische groei gepleit, want groei creëert geen werk.
Deze Vlaamse Regering, onder leiding van minister-president Peeters en minister Van Mechelen, heeft de jongste jaren in een periode van hoogconjunctuur gedaan wat de federale regering niet gedaan heeft: overschotten gecreëerd, de schuld tot nul herleid en buffers ingebouwd om begrotingstekorten te vermijden. Dat maakt dat men nu de marges heeft om te investeren.

Op dat vlak voel ik me heel goed in mijn vel. Wat vroeger door de oppositie werd gezegd, is vandaag perfect verdedigbaar. Maar de oppositie vandaag in dit parlement maakt een totaal verkeerde analyse. Oplossingen die een gat zouden slaan in de begroting of de vermogens massaal belasten, vormen een politiek waartegen Vlaanderen neen zegt. Ik hoop dat de voorzichtige politiek van de Vlaamse Regering door de kiezer zal worden gesteund. (Applaus)

Mijnheer Tavernier, Groen! heeft enkele dagen geleden bij monde van haar voorzitter gezegd dat de relance van de economie moet worden gestimuleerd door iedereen nog 32 uur te laten werken en een basisloon toe te kennen uit vermogensbelasting. Denkt u dat die maatregel het vertrouwen kan herstellen in de economie? Het idee van een 32-urenweek is in heel West-Europa verlaten, al twintig jaar geleden zelfs. U wil een basisloon uit belastinggeld halen te midden van een bankcrisis. Het vermogensverlies bedraagt op dit moment bijna 180 miljard euro, en daar wilt u nog een belasting op heffen! De bank- en spaarwereld verkeren in een diepe crisis en dat is uw oplossing! U gaat juist een vertrouwensbreuk veroorzaken. U wilt dat de ondernemingen werknemers aanwerven die maar 32 uur moeten werken. U wilt ook nog eens extra belastingen opleggen waar volgens mij niet eens geld voor is.
Mijnheer Tavernier, er bestaat nog zoiets als een intellectueel eerlijk politiek discours. U stelt terechte vragen, dat is uw recht als oppositielid, maar uw antwoorden zijn niet realistisch. U zult juist het omgekeerde bereiken van wat u wilt.

Hetzelfde bij het Vlaams Belang, dat gepleit heeft voor een schuldenstijging. De heer Dewinter heeft gepleit voor het meer schulden maken. Een nulschuld voor Vlaanderen was een aberratie, een toegeving aan België en de Franstaligen. De oppositie voert een discours dat totaal haaks staat op wat ze aanklaagt en houdt geen rekening met de cijfers, de feiten en met de politiek die wordt gevoerd door de Vlaamse Regering, een politiek die de juiste was en die in haar relance beperkt en bescheiden maar doelmatig de beperkte middelen maximaal inzette op de kredietmarkt en de arbeidsmarkt. Dat is beleid voeren. Op dat vlak hebt u, mijnheer Tavernier, uw kans volledig gemist. (Applaus bij CD&V en Open Vld)

Na de historische intrede van Obama als president van de VS keren we in Vlaanderen naar onze bescheiden orde van de dag.
Gisteren was ik aanwezig op de slotzitting van Vlaanderen in Actie in Hasselt en ontpopte Kris Peeters zich (eventjes) tot onze Vlaamse Obama met zijn boodschap van hoop dat Vlaanderen alle troeven heeft om in 2020 tot de topregio’s van de EG te behoren.De 20 doelstellingen van de Vlaamse Regering zijn ambitieus en concreet. Yes we can!
Vandaag sta ik in het Vlaams Parlement opnieuw op de tribune voor een interpellatie over het vliegplan Scouppe voor Zaventem en tijdens het vragenuurtje ondervraag ik de Vlaamse Regering over de voorspelling van de SERV over negatieve begrotingscijfers voor Vlaanderen.
Ondertussen zijn er de nieuwjaarsrecepties (teveel om van te genieten) en de lijstvorming voor de Vlaamse verkiezingen. Ik ben kandidaat lijsttrekker.Vijf jaar backbencher in het Vlaams Parlement heeft mijn inzet alleen maar verhoogd.Ik ben in volle vorm en klaar voor de strijd. Krijg ik opnieuw een kans?

Nog 5 maanden en deze legislatuur van het Vlaams Parlement zit er weer op. Sinds Villa Politica in 2006 rechtstreeks verslag uitbrengt van het vragenuurtje is het politiek zwaartepunt van het VP verschoven naar woensdagnamiddag van 15 uur tot 16 uur. Volgens de kijkcijfers bereikt Villa Politica (met de samenvatting op zaterdagnamiddag om 13.30 uur) wekelijks zo’n 250.000 kijkers. Een merkwaardig resultaat. Ook de geschreven pers staat woensdagnamiddag op de uitkijk voor de politieke quotes van de dag.
Het commissiewerk daarentegen in het Vlaams Parlement is weggezonken in haast totale anonimiteit. Nochtans gebeurt hier het grondige parlementaire werk. Zelf ben ik voorzitter van de Commissie Economie en Werk en CD&V- woordvoerder in de Commissie Financiën en Begroting. Deze week bv. stel ik vragen om uitleg over de negatieve handelsbalans van Vlaanderen, de investeringspolitiek van de Vlaamse Regering, de creatie van het XL-fonds en de resultaten van de Vlaamse begroting 2008 en de vooruitzichten voor 2009. Boeiende discussies maar hierover zult u weinig vernemen in de media.
Vele collega’s vinden dit vaak ontmoedigend maar dit is eigen aan het parlementaire werk. Gewoon uw job doen zoals elke normale burger zonder dat er een krant of een camera belangstelling voor heeft: hieraan herken ik de echte parlementair. Vroeg of laat komt de olie toch bovendrijven. Veerle Heeren is daar een voorbeeld van. Daarom waren vele collega’s zo blij dat ze vorige week Vlaams minister werd. Eindelijk één van ons. Een beloning van haar veel en vaak anoniem werk en een garantie dat ze haar vak kent. Hopelijk is dit ook het criterium bij de lijstvorming in de partijhoofdkwartieren en is de BV-periode definitief voorbij. De kiezer krijgt dan de kans te kiezen voor echte Vlaamse Parlementsleden en het echte werk te beoordelen en niet hun optredens in spel-en praatprogramma’s.

Aan alle bezoekers van BE FREE een gelukkig 2009. In 2008 steeg het aantal bezoekers van deze website tot 90.000 tegenover 65.000 in 2007 en 60.000 bezoekers in 2006. Nu Herman premier is maken sommigen zich zorgen over het vrijheidsgehalte van BE FREE. Het is evident dat stellingen op mijn Dagboek zullen worden getoetst aan de meningen en de beslissingen van mijn broer als Eerste Minister. De media en de politieke tegenstrevers zullen pogen hierin tegenstellingen te vinden. Dat behoort bij het politieke spel. Ik heb die periode nog meegemaakt toen Herman CVP-voorzitter was en ik jong kamerlid.We hebben dit beiden overleefd zonder veel problemen.
Op RTL-TVi verklaarde ik in dit verband vorige week: “Quand je vais m’exprimer sur certains sujets, je devrai tenir compte du fait qu’on va essayer de glisser dans mes propos des interprétations qui pourraient mettre mon frère en difficulté, ce que je veux à tout prix éviter”. Ik kreeg hierop onmiddellijk het verwijt “een arrivist te zijn, kazakkenkeerder en een verrader van de Vlaamse zaak”. Ik kan alle lezers geruststellen: ik doe al 30 jaar met open vizier aan politiek en dat zal zo blijven.
En wat Herman betreft: hij krijgt niets dan lof. Niet alleen van het brede publiek dat zijn toespraak in de Kamer bijzonder heeft geapprecieerd maar gisteren ook op de cyclo-cross in Tervuren. Daar zei onze Oympische atletiekkampioen Gaston Roelants me dat hij het debat op Villa Politica had gevolgd en Herman op hem een grote indruk had gemaakt. Ik moest hem zijn felicitaties overmaken wat bij deze is gebeurd!
Ik sprak in Tervuren ook met Eric De Vlaeminck die ook een fameuze broer had in de koers. Hij zei me dat het niets dan voordelen heeft. Eric vertelde me het verhaal hoe zijn broer Roger in 1970 Luik Bastenaken Luik had gewonnen door zijn afstoppingswerk op de smalle wegen bij het binnenrijden van de piste van Rocourt waardoor Merckx niet meer voorbij zijn broer geraakte. De Vlaeminck’s reden mekaar nooit in de wielen. Eric was de beste in de cross en Roger op de weg en in de spurt. Herman doet aan politiek in België en Eric in Vlaanderen. We gaan ons spiegelen aan de De Vlaeminck’s en later misschien ook verhalen kunnen vertellen over onze strategie in bepaalde koersen. Maar dat is voor onze memoires. Laten we eerst proberen enkele koersen te winnen!