Zondag is het 26 jaar Gordel. Wie de eerste familiegordeltjes meereed, kon nooit verwachten dat intussen al meer dan 1,5 miljoen Vlamingen hebben deelgenomen aan dit unieke evenement.
Als volksvertegenwoordiger van de Vlaamse Rand was ik erbij vanaf het begin. In 1983 kon ik er zelfs één van mijn jeugddromen realiseren: fietsen met “keizer” Rik Van Looy (zie foto)!
De Gordel is uitgegroeid tot een volksfeest en een mediagebeuren maar de kern blijft een politieke boodschap: het behoud van het Vlaamse karakter van de Rand en meer specifiek van de Zes.
De Gordel was een verwijzing naar de “Gordel van smaragd” rond Brussel zoals geformuleerd door minister Frans Van Mechelen. Hij verwees hiermee naar Max Havelaars “Multatuli”: “in dit prachtige rijk van Insulinde dat zich daar slingert om de evenaar, als een gordel van smaragd”. Dit citaat doelde op de groene gordel rond Brussel.
Bij de start van de Gordel in 1981 leefden nog sterk de naweeën als reactie op het Egmontpakt dat voorzag in inschrijvingsrechten voor franstaligen en een uitbreiding van de faciliteiten. Vandaag blijft de boodschap actueel.
De mislukte discussie rondom de splitsing van BHV en de jongste verklaringen van Leterme hebben de Vlaamse Rand opnieuw centaal gesteld in de politieke actualiteit. De franstaligen beschouwen de Gordel als een” provocatie”.De Vlaamse federale meerderheidspartijen hebben de illusie gecreëerd dat voor de Vlamingen een uitbreiding van Brussel en het toekennen van inschrijvingsrechten en bijkomende faciliteiten(op het vlak van onderwijs en cultuur) opnieuw bespreekbaar zijn.
Vorig jaar namen Verhofstadt en Dewael officieel om privé-redenen niet deel aan de Gordel. Dit jaar blijven ze best ook weg na hun laffe houding in het BHV-dossier. In Zaventem zullen we de start nemen met Yves Leterme. Ik heb mijn zwart-gele truitje”Splits BHV NU” al uit de kast gehaald. Het is de laatste keer dat ik het zal dragen want ik ga ervan uit dat in september 2007 de splitsing een feit is. Zoniet zijn ook CD@V en N-VA totaal ongeloofwaardig en verliest de Gordel zijn politieke betekenis. De zomerverklaringen van Leterme hebben in de Vlaamse Rand een hoog verwachtingspatroon gecreëerd. De reacties hierop van Di Rupo en Moureaux (die Leterme nu zelfs beschuldigt van” terrorisme”) hebben de publieke opinie in Vlaanderen geradicaliseerd. De Gordel 2006 krijgt hierdoor een extra politieke dimensie. Ik ben er in elk geval klaar voor. Goed getraind en met de nodige politieke adrenaline. Yves Leterme zal me niet kunnen losrijden!
Afspraak zondagmorgen om 8.00 uur in Zaventem-centum,Stationstraat aan Het Hof Ter Meeren

Dit was mijn eerste foto in de krant. Zij dateert van 20 september 1972 toen ik als student (met bril) in Brussel op de Heyzelpiste juichend (links) achter Miel Puttemans liep die pas zijn wereldrecord had gevestigd op de 5.000 meter (13’13’’). Het was een schitterende atletiekavond op de Heyzel want naast Miel Puttemans liepen ook Gaston Roelants (20 km en het uurrecord) en Willy Polleunis (10 miles) wereldrecords. Alle aanwezigen zijn deze atletieknocturne(toen al mede georganiseerd door Wilfried Meert) nooit vergeten.
Het is op dit elan dat na de dood van Ivo Van Damme op 16 augustus 1977 opnieuw een grote atletiekmeeting in Brussel op de Heyzel plaatsgreep.Sindsdien is de Memorial uitgegroeid tot één van de grootste atletiekevenementen van het jaar. Sebastian Coe, Carl Lewis, Marleen Ottey, Michael Johnson, Sergeï Bubka: allen vinden de Memorial zelfs de beste en meest sfeervolle meeting.
Zelf heb ik er bijna geen enkele gemist. Ik was met mijn vader, broer en zusters op de eerste Memorial toen vader Van Damme Olympisch kampioen John Walker omhelsde (die Ivo had geklopt op de 1500 meter) en een jaar later toen Alberto Juantorena hetzelfde gebaar stelde. De historische duels tussen Dwight Stones en Jacek Wszola in het hoogspringen, het cadansapplaus voor Willie Banks in het hinkstapspringen, de sprongen van Sergeï Bubka en Carl Lewis, de onvergetelijke looptred van Michael Johnson, Edwin Mozes en Marleen Ottey. Ze blijven op uw netvlies.
Ook vergeet ik nooit de vreugde van organisator Wilfried Meert en Gaston Roelants toen in die magische nacht van 1997 twee wereldrecords (op 5.000 en 10.000 meter) werden gebroken door Paul Tergat en Daniël Komen. De spankracht van een Memorialavond is elk jaar opnieuw een belevenis. Ook Viviane en Heidi willen dit niet missen.Dit jaar zijn we er opnieuw bij.
De historische avond van 11 augustus 2006 in Götegorg met Kim Gevaert en Tia Hellebaut deed mij terugdenken aan die nacht van september 1972.De Belgische atletiek beleeft na 34 jaar opnieuw gloriedagen.In al die jaren is Wilfried Meert erin blijven geloven.Zijn Memorial is het sportevenement in België met de grootste internationale uitstraling.Als Kim en Tia aan de Europese top staan is het ook mede zijn werk. Op 30 jaar Memorial mag hij op het podium voor een gouden medaille.
Vrijdag zou ik met Heidi ook nog eens willen overdoen wat ik deed met Miel Puttemans op de piste in die nacht van 1972.Maar nu met Kim en Tia .Wat kan de sport mooi zijn.En de dopingzomer 2006 van Gatlin en M.Jones heeft ons geloof in de schoonheid en de mythe van de atletieksport niet kunnen aantasten.De Memorial wordt opnieuw een feest!