Nihil novi sub sole. Niets nieuws onder de zon. Dat was mijn conclusie na mijn eerste politiek debat deze middag op RTL-TVI in Controverse (Citoyens Citoyennes). Ik werd als Vlaams politicus geconfronteerd met vragen van Franstalige burgers over de politieke actualiteit. Het ging o.m. over “Leterme kan het niet, de Vlamingen zijn racisten ( Cf. Zaventem), koopkracht is belangrijker dan communautaire problemen, enz.”. Ook Senator Hugo Vandenberghe zat in een één tegen allen in het debat met o.m.  de ministers Charles Michel en Melchior Wathelet die openlijk Leterme en het kartel bekritiseerden en de staatshervorming geen urgentie vonden.
De rentrée-verklaringen van Di Rupo, Reynders en Milquet gaan allemaal in dezelfde richting:” de Vlamingen moeten niet hopen op een staatshervorming voor juni 2009, geen sprake van een dialoog op basis van de twee gemeenschappen, het federale niveau en de politieke partijen moeten het laatste woord hebben, Brussel moet in de dialoog zijn plaats krijgen als volwaardig derde gewest.” De oproepen van Kris Peeters (« prêt à négocier la réforme mais seulement avec Rudy Demotte dans un dialogue de Communauté à Communauté ») en Marianne Thyssen ( “Francophones, n’ayez donc pas peur”) kregen dit weekend lik op stuk.
Nog voor het politieke seizoen van start is gegaan zijn de maskers al gevallen. Er komt geen “grote” staatshervorming. Vooral de verklaring van Milquet klint bijzonder hypocriet. De zgn. inter-institutionele dialoog wordt voor de Franstaligen de frigo voor de staatshervorming en BHV tot na 2009. De verklaring van Dehaene om alle verkiezingen te doen samenvallen heeft hen in die mening gesterkt. Intussen hopen ze dat het kartel uit elkaar valt en CD&V in juni 2009 een zware nederlaag lijdt omdat ze haar institutionele beloften niet is nagekomen. Ook willen ze premier Leterme gijzelen in een Regering die de communautaire communautaire problemen bevriest.
De bevolking is deze discussies spuugzat maar september 2008 wordt een remake van het najaar 2007. Wat een triestig begin voor het nieuw politiek seizoen. De politieke zomer is voorbij maar was zoals het weer: de zon heeft dit land niet bereikt. Het wordt spoedig herfst en winter.

 

  INTERVIEW MET BOUDEWIJN BAUDRU VOORZITTER CD&V ZAVENTEM IN HET LAATSTE NIEUWS (22/08/2008)

Ze noemen hem Boudewijn, maar hij heet Baudouin. Hij is een volbloed Waal, maar voorzitter van de Zaventemse CD&V - de afdeling van Eric Van Rompuy, de radicaalste onder de christendemocraten. Hij is voor de splitsing van B-H/V. En de mentaliteit van de Franstaligen die het Nederlands maar een taal van ‘boerkes’ vinden, is hem helemaal vreemd. Net als Mgr. Léonard, de bisschop van Namen, maant Baudouin ‘Boudewijn’ Baudru - afkomstig uit Doornik - zijn volksgenoten aan Nederlands te leren.

Nog niet uitgemaakt voor verrader?

Boudewijn Baudru: «Helemaal niet. Mijn familie kent mijn engagement in Zaventem en respecteert dat volledig. Mijn broers werken bij het kadaster. Ze komen meer en meer in contact met Vlaamse collega’s, ontdekken een andere cultuur met andere waarden. Niemand noemt mij een ‘kazakkendraaier’.»

Een Waal die voorzitter is van een Vlaamsgezinde partij, het is toch merkwaardig?

BB:«Er is een groot verschil tussen Vlaamsgezind zijn en flamingant zijn. Wij zijn niet voor de splitsing van het land. We hebben alleen vastgesteld, zoals ook vele Walen nu doen, dat we de limieten van het federalisme hebben bereikt. België staat op een keerpunt. We moeten gewoon een andere richting inslaan.»

Integreren de Franstaligen zich onvoldoende in de Vlaamse gemeenten?

BB:«Ze doen het niet genoeg. Als je de taal niet kent, houdt de integratie op. Ik heb hier de Fietsersbond mee opgericht, Natuurpunt, Sterrebeek 2000. Zonder de taal zou dat niet mogelijk geweest zijn. Van iemand die zich Belg noemt, is toch het minste wat je kunt verwachten dat hij de taal leert van de regio waar hij kiest om te wonen. Vroeger hielden ze ons voor dat Nederlands de ‘taal van boerkes’ was waar je niet ver mee kwam. Er zijn er die nog niet uit die mentaliteit zijn geraakt. Het is wel aan het verbeteren. Ik hoor nu mensen bij de bakker om ‘een brood’ vragen die jarenlang alleen maar ‘un pain’ konden zeggen.»

Moet B-H/V gesplitst worden?

BB:«Natuurlijk. Is er een goeie reden waarom een Waal in Waterloo niet voor de Brusselse Brigitte Grouwels mag stemmen en een Vlaming in Zaventem wel voor de Brusselaar Olivier Maingain? Waarom zouden wij de belangen van de Franstalige baronnen uit Brussel moeten steunen?»

Doet u straks mee aan de Gordel?

BB:«Vast en zeker. Het Vlaamse karakter van Zaventem en de periferie moet worden verdedigd. Ik begrijp die afwijzing van de integratie en de dialoog niet. Je moet niet alleen wonen in Zaventem, je moet er ook willen leven.»

Bent u nu officieel van naam veranderd?

BB:«Nee, officieel heet ik nog altijd Baudouin. Mijn vrouw, een Limburgse, is me Boudewijn beginnen te noemen en ik vind dat sympathiek. Trouwens, voor de Vlamingen is die uitgang ‘ouin’ moeilijk uit te spreken. Dan draait hun tong dubbel.»
 
      Luc Van der Kelen (HLN Persgoep publishing)

 

 

 

Vandaag verschijnt in L’Echo een interview met de voorzitter van CD&V Zaventem Boudewijn Baudru. Hij is een Waal afkomstig uit Doornik die zich perfect heeft geintegreerd in Zaventem. Sinds 2 jaar leidt hij onze lokale afdeling en staat mede op de bres in de strijd voor het Vlaams karakter van Zaventem. Zijn getuigenis verdient ons aller respect en sympathie. Hiermee laat ik ook een vriend aan het woord.

Quand Baudouin devient Boudewijn

Après avoir grandi à Tournai, Baudouin Baudru s’est intégré en Flandre au point de devenir président du CD&V de Zaventem.
C’est une histoire belge à lui tout seul. Il doit son prénom à une tradition royale: septième garçon de la famille, il s’appelle Baudouin. Les hasards de la vie l’ont conduit à quitter, à l’âge adulte, son Tournaisis natal pour s’installer à Bruxelles, puis à Zaventem. Et là, on ne dit pas Baudouin mais Boudewijn. «Mes amis m’appelaient ainsi, j’ai trouvé cela sympa et la version flamande de mon prénom est devenue naturelle», sourit-il. Il est tellement bien intégré qu’il est devenu, l’an dernier, président de la section de Zaventem du CD&V. Il y travaille de concert avec Eric Van Rompuy.

Comment s’est passée cette sorte de conversion?

À Bruxelles, j’ai été confronté au bilinguisme et j’ai décidé de parler à mes collègues néerlandophones dans leur langue. Je trouve normal que chacun fasse l’effort de s’approcher, de se découvrir et, en ce qui me concerne, d’aimer la culture de l’autre. Culturellement, les Latins et les Anglo-Saxons ou Germaniques sont très différents. Cela se marque dans les choix économiques, dans la formation des phrases, etc.

Trop différents pour un seul pays?

Non, la Belgique a une valeur en soi. Mais ce carrefour culturel n’a jamais conduit à une fusion des cultures. L’idée qu’il y a des Belges, avec d’importants points communs culturels, me semble assez artificielle.

Partagez-vous intégralement les thèses institutionnelles de votre parti?

Absolument. Il faut défendre le caractère flamand de la périphérie et de Zaventem. L’attitude des francophones ici me dépasse. Je ne comprends pas ce refus d’intégration, de communication et, finalement, de dialogue. Pourquoi refusent-ils de considérer le néerlandais comme le véhicule d’une culture importante? Il y a toujours eu des mélanges, regardez les Van Cauwenberghe ou les Leterme. Pourquoi ce repli?

Ce mélange, cela peut aussi être l’ouverture aux Francophones. Dans certaines communes, ils sont majoritaires…

Je ne vois pas pourquoi il faudrait redessiner les contours de la Belgique. Un Belge qui s’affirme comme tel, la moindre des choses, c’est qu’il apprenne la langue de la région où il s’établit.

Refuser cela, c’est refuser la dimension plurielle de la citoyenneté belge. Francophone de la périphérie, ça ne veut rien dire. Un Belge, c’est un Belge. Il utilise la langue officielle de la Région où il choisit de vivre.

La crainte de la «tâche d’huile» vous paraît donc fondée…

Oui. Il faut réagir et réglementer les choses. On ne demande pas de connaître le néerlandais mais d’être prêt à l’apprendre. Et nous offrons des cours. C’est un encouragement à essayer de découvrir la langue et la culture de l’autre. Pour permettre le dialogue, sans plus.

Faut-il scinder BHV?

Oui. Si les Flamands de Waterloo ne peuvent voter pour Brigitte Grouwels, pourquoi les francophones de Zaventem pourraient-ils voter pour Olivier Maingain?

On peut aussi refaire une grande circonscription du Brabant…

Faut-il vraiment soutenir les barons francophones de Bruxelles depuis la périphérie ? N’est-il pas plus judicieux de mener son combat politique en s’intégrant dans sa communauté locale ? Parler le néerlandais m’a permis de m’investir dans des associations locales (environnement, cyclisme…). Sans cela, je ne pourrais que jouer aux cartes à l’Union des francophones…

Accepteriez-vous des compensations pour cette scission ?

On peut imaginer un régime transitoire de droits d’inscription, mais uniquement limité aux six communes à facilités.

Transitoire, cela veut dire quels délais?

Disons une élection ou deux.

Le cartel avec la N-VA ne vous dérange-t-il pas?

Non. Mais nous avons nos différences. Au CD&V, nous ne sommes pas pour la fin du pays mais pour sa réorganisation dans une structure plus confédérale.

Avec l’ampleur des demandes de régionalisation, la différence entre indépendantistes et confédéralistes devient ténue, vue de Wallonie…

Je comprends les craintes francophones, quand ils entendent des partis comme le Vlaams Belang ou la Liste Dedecker. Cependant, au CD&V, l’appel à une plus grande autonomie n’est sûrement pas une étape vers la scission du pays. Mais il faut prendre au sérieux ces demandes venant de tous les partis flamands. Les partis et les médias francophones doivent les expliquer de manière objective. Le danger est réel : le blocage actuel pourrait renforcer ceux qui n’ont absolument pas l’intention de négocier.

Vous parlez de négocier, mais les revendications flamandes apparaissent souvent comme à prendre ou à laisser.

Non, mais les évolutions culturelles et économiques sont si divergentes que nous devons aujourd’hui établir, ensemble, un nouveau contrat de vie commune. Pour nous, et cela nous distingue de la N-VA, cela inclut clairement le maintien de la solidarité interpersonnelle, avec toutefois une objectivation des mécanismes. Cela peut se faire sans drame, en regardant sereinement les choses en face. La Belgique est à un tournant. Cela ne signifie pas que nous sommes au bout de la route mais simplement que nous changeons de direction.

Les tensions politiques actuelles ne risquent-elles pas de prendre un tour plus violent?

Je ne le pense pas. Mais si le blocage actuel devait persister, nous pourrions arriver à un point de non-retour. Je sens grandir, dans la population, un ras-le-bol face à ce dédain pour la culture flamande. Il faut en prendre conscience. La Belgique ne peut pas se payer le luxe d’une troisième année d’affaires courantes. Il faut agir. Et dédramatiser.

Propos recueillis par Christophe De Caevel- L’ECHO 19-08-2008

CARTOON VERSCHENEN IN DE FRANSTALIGE PERS NAAR AANLEIDING VAN DE LOKETTEN-POLEMIEK IN ZAVENTEM

 

Eric Van Rompuy(59) is zowat de enige binnen de CD&V die luidop durft te zeggen dat hij geen hoop meer koestert op een vergelijk met de Franstaligen. ‘U weet: ik ben de woordvoerder van de extremisten binnen CD&V’, grapt hij aan de telefoon bij het maken van de afspraak voor dit gesprek op verlof in De Panne

Eric Van Rompuy: ‘Premier Yves Leterme zegt zelf dat we op de grenzen zijn gestuit van wat in ons federaal bestel nog haalbaar is. Meer dan een jaar van onderhandelen leverde niets op. Geen borrelnootjes, geen tweede pakket voor de staatshervorming en geen oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde. Geen Cola Light maar Cola Zero. We zitten in een neerwaartse spiraal. Want zonder staatshervorming zal deze regering ook geen resultaten boeken op andere terreinen, en moet er dus worden getwijfeld aan de toekomst van België.’

‘De Franstaligen hebben in de aanloop naar 15 juli hun woord gebroken. Want de regering-Leterme ging van start op voorwaarde dat er een eerste pakket van de staatshervorming kwam, gevolgd door een tweede pakket vóór de zomer. Maar de Franstaligen hebben onmiddellijk daarna zelfs het eerste pakket gekoppeld aan BHV, en BHV aan de onmogelijke uitbreiding van Brussel. Er is geen sprake meer van een dialoog maar van een steeds hardere confrontatie binnen de regering.’

Hoe lang kan de doodsstrijd worden gerokken?

Eric VR:‘Kijk, er zijn eerder nog lange crises geweest. Tussen het mislukken van het Egmontpact in 1978 -en indertijd heb ik als CVP-jongerenvoorzitter op ons congres tégen dat pact gepleit- en de hervorming van Wilfried Martens in 1980 zaten er ook twee jaar. Het uitzonderlijke nu is dat de Franstaligen niks willen hervormen. Ze maken een historische vergissing: ze stellen zich steeds meer belgicistisch op en stellen zelfs de taalgrens in vraag, en zodoende radicaliseren ze Vlaanderen. Ze wakkeren zelf de separatistische dynamiek aan. Terwijl een staatshervorming niet eens in hun nadeel hoeft uit te draaien. Maar neen, tegenover ons idee van fiscale autonomie vraagt Waals minister-president Rudy Demotte (PS) nog meer dotaties voor zijn gewest.’

Desondanks gaf CD&V drie weken geleden weer het vertrouwen aan de regering-Leterme.
‘EVR:We hadden geen andere keuze. Een volslagen regeringcrisis in de zomer zou niets hebben opgelost. Maar ons kartel heeft met onze zeven uitgangspunten toch wel duidelijk heeft gemaakt dat het in september menens wordt. Dan zullen de Franstaligen meer dan lippendienst moeten bewijzen aan de staatshervorming.’

Waarom zouden ze?

ERIC VR:‘Ik betwijfel zelf ook of die fameuze interinstitutionele dialoog iets zal opleveren. Want de hypocriete strategie van de Franstaligen is mij duidelijk: aanmodderen tot en met de regionale verkiezingen in juni 2009, in de hoop dat het kartel in Vlaanderen klappen krijgt van de kiezers, zodat wij vanuit een verzwakte positie voort zouden moeten onderhandelen. Ik geloof evenmin dat die drie bemiddelaars vooruitgang gaan boeken. Aan de koning hebben ze alvast niet meer dan een nietszeggend A4’tje overhandigd. De bestuurscrisis heeft overigens niets te maken met de figuur van Yves Leterme: mochten mijn broer Herman of Kris Peeters premier zijn, ze zouden op dezelfde onwil botsen. Met Leterme willen de Franstaligen vooral het kartel treffen.’

Jullie brengen niet de vijf minuten politieke moed op om de stekker er uit te trekken. Pappen en nathouden.

EVR:‘Zolang België bestaat, moet het land zo goed mogelijk worden bestuurd. Dat is ook de verantwoordelijkheid van CD&V als grootste Vlaamse partij. Zeker nu er zoveel andere maatschappelijke problemen opduiken.’

Jullie zitten schizofreen gekneld tussen besturen en het communautaire verlanglijstje.

EVR: ‘Voor dat dilemma staan we al meer dan een jaar. We willen daarin tot het uiterste gaan. Maar in september volgt onvermijdelijk een nog gevaarlijker clash, en de mensen beseffen dat. Ik ben verrast hoeveel mensen mij hier, in mijn vakantieverblijf in De Panne, spontaan aanspreken. Ze zijn zeer bezorgd over wat er in Brussel gebeurt, en ze volgen het met grote aandacht. Niet toegeven, luidt hun boodschap.’

Desnoods vervroegde verkiezingen in oktober?

‘Onmogelijk zolang BHV niet is gesplitst. Als de koning de kamers zou ontbinden, zal blijken dat de twee gemeenschappen het niet meer eens zijn over de kern van de democratie. Want de Vlamingen zullen ze niet erkennen als wettige verkiezingen en de Walen wel. Dat zou het summum zijn.’

De regering-Leterme kan niet vallen?

EVR:‘Eigenlijk niet. We zitten in een patstelling.’

In het schaken komt eeuwig pat neer op: stoppen.

(zucht) ‘Nieuwe verkiezingen lossen niets op.’

Dan toch maar de republiek Vlaanderen uitroepen?

Eric Van Rompuy: ‘Ik ben geen separatist. Mijn partij spreekt zich niet uit voor separatisme. Maar als de onbestuurbaarheid jarenlang blijft aanslepen, als zogenaamde regeringspartners elkaar blijven belagen met strategieën die de partners moeten verzwakken, dan zal op middellange termijn inderdaad de keuze opduiken tussen de onbestuurlijke staat en het separatisme. Ik hoorde overigens onlangs net hetzelfde uit de mond van een jonge RTBF-journalist: als er geen dialoog meer mogelijk is, moeten we ooit conclusies trekken.’

© 2008 Corelio Het Nieuwsblad Frans DESMET